koluma girdi yürümeye başladık.sandalyede oturan sakallı bir adam elindeki çizim kağıtlarına bir şeyler karalıyordu.göz göze geldik."çok güzel çizerim, otursananıza iki dakka"dedi."kalsın dedim", "biz zaten karikatürüz."
karanlık bir bara girdik, oturduk.çakmağımı eline aldı, gazı çekmeye başladı içine. "salak" dedim "öyle ölünmez, tüpü açmalısın"."olsun dedi, ölüyormuş gibi yapmak daha keyifli". karikatürdük.
22 Ocak 2006
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
4 yorum:
ölüyormuş gibi yapmak ne kadar keyifliyse yaşıyormuş gibi yapmak da bi o kadar ağrılı...
haklısın karikatürüz !
histerik de neymiş?
karikatürler mi histerikmiş?
karikatürler kızar mıymış?
ben bu otobüsteki en hüzünlü cümleyim, resmim yok. diğerleriyse sadece karikatür.
Karükatüristik karakterlerle avutalım dünyayı,yaşasınn...Ve ölü benliğimizle barışıkmışız gibi yapalım...Yukardan bakana da mistik gelsin tüm bu olanlar...
Her sözcük, bir bir serildi gözümün önüne.. Her satırda ayrı bir fotoğraf gördü gözlerim.. Ne iyiydi, o karikatürlük.. Yaşamakla, silinmek ve ebedi olmak arasında sıkışmak.. İçimi güzelleştirdi bu yazı.. İyi geldi bana..
Yorum Gönder